Iedereen voelt zich wel eens eenzaam. Dat is op zich niet echt bijzonder. Maar wanneer het gevoel van eenzaamheid lang duurt en je het idee hebt dat je alleen bent en niemand jou begrijpt, dan kan er sprake zijn van eenzaamheid. Eenzaam betekent dus niet altijd dat je alleen bent of geen vrienden kunt maken, het is ‘gewoon’ een gevoel. Een gevoel dat ervoor zorgt dat je ongelukkig bent. En het leven niet meer kan waarderen.
Soorten eenzaamheid
Er zijn in grote lijnen drie vormen van eenzaamheid:
Sociale eenzaamheid. Je hebt weinig tot geen mensen om je heen waar je iets mee kunt delen.
Emotionele eenzaamheid. Je mist een hechte, intieme band met een persoon. Dit kan betekenen dat je wel vrienden en contacten hebt, maar dat je een bepaalde aansluiting mist.
Existentiële eenzaamheid is een gevoel van zinloosheid, een doel missen in het leven.
Andere typen eenzaamheid
Naast de hiervoor genoemde vormen van eenzaamheid kom je in de praktijk ook andere begrippen tegen. Denk ook aan sociaal isolement; dit is geen gevoel, maar het feitelijk ontbreken van betekenisvolle, ondersteunende relaties. Ook contactarm is een begrip dat soms voorkomt. Daarbij gaat het om mensen die weinig contacten hebben (vaak maar één of twee), maar zich desondanks niet eenzaam voelen, omdat de aanwezige contacten voldoen aan de behoeften. Wel is daarmee hun sociaal netwerk kwetsbaar.